വായനക്കാരാ,
നിന്റെ കത്തിക്കു മൂര്ച്ചകൂട്ടുക.
വാക്കുകളുടെ വയല്ക്കളയെല്ലാം
അരിഞ്ഞരിഞ്ഞെത്തുക.
പാര്ത്തിരിക്കുക..
കവിതതന്നേകാന്ത പാതയില്..
ഒഴുക്കുതെറ്റിയ പുഴപോലെ
ചിറപൊട്ടിച്ചവരികളെത്തുമ്പോള്
നെഞ്ചിലേക്കാഞ്ഞുകുത്തുക..
കവിതയുടെ പുറന്തോടുപൊട്ടി
കവിയുടെ ഹൃദയത്തിലേക്കതു
താണിറങ്ങട്ടെ....
പതഞ്ഞുചാടുന്ന വീഞ്ഞ്..!
ജീവിതം പുളിപ്പിച്ചെടുത്ത
ചുവന്ന വീഞ്ഞ്....
അതല്ലേ നിനക്കു പഥ്യം?
അതുനിനക്കുതന്നെയാണ്.
