ഉറപ്പാണ്...
ഒരു ദിവസം നിങ്ങളെന്നെ കൊല്ലും
എന്റെ പേനത്തുമ്പുകൊണ്ട്
നിങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്റെ നാണം
അഴിഞ്ഞു പോയെന്നോ
എന്റെ ക്യാമറക്കണ്ണ്
നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തിലേക്ക്
അവിശ്വാസത്തോടെ തുറിച്ചു നോക്കിയെന്നോ
നിങ്ങളെന്നെ വിചാരണ ചെയ്യും
കല്ലെറിഞ്ഞ് കൊല്ലാനോ
കഴുമരത്തിൽ തൂക്കാനോ
നടുവഴിയിൽ ഇറച്ചിയാക്കാനോ
നിങ്ങളുടെ കോടതി എന്നെ വിധിക്കും
തെരുവിലൂടെ എന്നെ നിങ്ങൾ
നഗ്നനാക്കി നടത്തും
ഇരുപുറവും ആളുകൾ
എന്റെ വിധി നടത്തിപ്പുകാണാൻ പറ്റം കൂടും
പച്ചിലവള്ളികൾക്കിടയിൽ അവരുടെ കണ്ണുകൾ
മഞ്ഞു തുള്ളികൾ പോലെ തൂങ്ങി നിൽക്കും.
അതിൽ വെയിൽവീണ് ചില്ലുപോലെ ചിതറും..
എന്റെ രാജ്യത്തിനുള്ളിൽ ഒച്ചയില്ലാതെ
കരിയിലപോലുമനക്കാതെ
നിങ്ങളുടെ രാജ്യം വരുന്നുവെന്ന്
എനിക്ക് ഭീതിയായിത്തുടങ്ങി
നിങ്ങൾ ഉച്ചത്തിൽ ഓരിയിട്ട്
എല്ലാം അച്ചടക്കമുള്ളതാക്കി മാറ്റാൻ തുടങ്ങുന്നു
ഇലകൾ വീഴുന്നതും
പൂക്കൾ വിരിയുന്നതും
എനിക്ക് കേൾക്കാതെയാവുന്നു
നിങ്ങളുടെ നടത്തയിൽ
ഒരു പൂച്ചയുടെ പതുങ്ങൽ ഞാൻ കാണുന്നു
നിങ്ങളെന്നെ സ്നേഹമായി ഉഴിയുന്നു
നിങ്ങളുടെ സൗമ്യതയിൽ ഒളിപ്പിച്ച
കോമ്പല്ല് ഇരുട്ടിലെ വിളക്കുപോലെ തിളങ്ങുന്നു
അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ
സമാധാനപ്രിയരായ നിങ്ങൾ
നിശബ്ദതകൊണ്ട് നെയ്യുന്നതെന്ത്?
നിങ്ങൾ നിശ്ചലത കൊണ്ട് കെട്ടിയുയർത്തുന്നതെന്ത്?
നിങ്ങൾ രാജ്യസ്നേഹത്തെക്കുറിച്ച്
വാതോരാതെ ചവയ്ക്കുന്നു..
നിങ്ങൾ വിശ്വസ്തതയെക്കുറിച്ച്,
കർത്തവ്യത്തെക്കുറിച്ച്,
കൂറിനെക്കുറിച്ച്,
ഉറക്കെയുറക്കെ പാടാൻ
കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു
നിങ്ങളുടെ പാട്ടുകേട്ട് പേടിച്ച്
പക്ഷികൾ പാടാതെയാവുന്നു
ഈയിടെയായി തിയേറ്ററിൽ
പോകാൻ വയ്യ
സിനിമയ്ക്കു മുൻപ്
നിങ്ങളുടെ അതേ സ്വരത്തിൽ
രാജ്യസ്നേഹം മുഴങ്ങുന്നു
പബ്ലിക് ടോയ്ലറ്റിലും നിങ്ങൾ
രാജ്യസ്നഹത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതുന്നു
എന്റെ നെറ്റിയിൽ ഞാനെന്താണെന്ന്
ബോർഡ് വെയ്ക്കുന്നതിലെന്താണ് തെറ്റെന്ന്
എന്റെ കൂട്ടുകാർ പോലും ചോദിക്കുന്നു
ഞാൻ സ്വതന്ത്രനാണെന്ന് എന്നെ ഓർമിപ്പിക്കാൻ
എന്നെ നിങ്ങൾ വഴിയിൽ തടഞ്ഞു നിർത്തി
സ്നേഹത്തോടെ സ്വതന്ത്രനാക്കുന്നു
എത്ര വിശാലരാണ് നിങ്ങളെന്ന്
കണ്ടുനിൽക്കുന്നവർ പുളകം കൊള്ളുന്നു..
നിങ്ങളുടെ വഴികളിലൂടെ എന്റെ ഇഷ്ടമ്പോലെ
നടക്കാമെന്ന്
നിങ്ങളുടെ വരികളിലൂടെ എന്റെ ഇഷ്ടമ്പോലെ
എഴുതാമെന്ന്
നിങ്ങളുടെ ശാസനകൾ എന്റെ ഇഷ്ടമ്പോലെ
അനുസരിക്കാമെന്ന്
നിങ്ങളെന്നെ വിനീതരായി പഠിപ്പിക്കുന്നു
നിങ്ങളുടെ വിനയം എന്നെ പേടിപ്പെടുത്തുന്നു..
ഒരുദിവസം നിങ്ങളെന്നെ കൊല്ലുമെന്ന്
എനിക്കെന്തായാലും ഉറപ്പായി
എന്റെ പേനത്തുമ്പുകൊണ്ട്
നിങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്റെ നാണം
അഴിഞ്ഞു പോയെന്നോ
എന്റെ ക്യാമറക്കണ്ണ്
നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തെ
അവിശ്വാസത്തോടെ തുറിച്ചു നോക്കിയെന്നോ
നിങ്ങൾ വ്രണിതരാവും
എന്നെക്കൊല്ലാതിരിക്കാനാവില്ലെന്ന്
നിങ്ങൾ അവസാനമായി തീരുമാനിക്കും
അതിലെനിക്കിപ്പോൾ
പേടിയില്ല
പേടി മറ്റൊന്നിലാണ്
എന്നെ കൊല്ലാതിരിക്കാനാവുമോ എന്ന്
ചിത്രം സിനിമയിലെ മോഹൻലാലിനെപ്പോലെ
നിറകണ്ണുകളോടെ നിങ്ങളോട് ചോദിച്ചുപോവുമോ ഞാൻ..
കർത്തവ്യ നിർവഹണത്തിൽ വിട്ടുവീഴ്ച കാണിക്കാത്ത നിങ്ങൾ
എന്നെ എന്നിൽ നിന്നും നിർദ്ദാക്ഷിണ്യം പറിച്ചെടുത്ത്
ഈ ഫ്രെയിമിൽ നിന്നും ആ ഫ്രെയിമിലേക്ക് മറയുമോ..
എന്നെയും നിങ്ങളേയും കുറ്റം പറയാനാവാതെ
വഴിയോരത്തെ പച്ചിലവള്ളികളിലെ തുള്ളികൾ അസ്തമിക്കുമോ?
ഒരു ദിവസം നിങ്ങളെന്നെ കൊല്ലും
എന്റെ പേനത്തുമ്പുകൊണ്ട്
നിങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്റെ നാണം
അഴിഞ്ഞു പോയെന്നോ
എന്റെ ക്യാമറക്കണ്ണ്
നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തിലേക്ക്
അവിശ്വാസത്തോടെ തുറിച്ചു നോക്കിയെന്നോ
നിങ്ങളെന്നെ വിചാരണ ചെയ്യും
കല്ലെറിഞ്ഞ് കൊല്ലാനോ
കഴുമരത്തിൽ തൂക്കാനോ
നടുവഴിയിൽ ഇറച്ചിയാക്കാനോ
നിങ്ങളുടെ കോടതി എന്നെ വിധിക്കും
തെരുവിലൂടെ എന്നെ നിങ്ങൾ
നഗ്നനാക്കി നടത്തും
ഇരുപുറവും ആളുകൾ
എന്റെ വിധി നടത്തിപ്പുകാണാൻ പറ്റം കൂടും
പച്ചിലവള്ളികൾക്കിടയിൽ അവരുടെ കണ്ണുകൾ
മഞ്ഞു തുള്ളികൾ പോലെ തൂങ്ങി നിൽക്കും.
അതിൽ വെയിൽവീണ് ചില്ലുപോലെ ചിതറും..
എന്റെ രാജ്യത്തിനുള്ളിൽ ഒച്ചയില്ലാതെ
കരിയിലപോലുമനക്കാതെ
നിങ്ങളുടെ രാജ്യം വരുന്നുവെന്ന്
എനിക്ക് ഭീതിയായിത്തുടങ്ങി
നിങ്ങൾ ഉച്ചത്തിൽ ഓരിയിട്ട്
എല്ലാം അച്ചടക്കമുള്ളതാക്കി മാറ്റാൻ തുടങ്ങുന്നു
ഇലകൾ വീഴുന്നതും
പൂക്കൾ വിരിയുന്നതും
എനിക്ക് കേൾക്കാതെയാവുന്നു
നിങ്ങളുടെ നടത്തയിൽ
ഒരു പൂച്ചയുടെ പതുങ്ങൽ ഞാൻ കാണുന്നു
നിങ്ങളെന്നെ സ്നേഹമായി ഉഴിയുന്നു
നിങ്ങളുടെ സൗമ്യതയിൽ ഒളിപ്പിച്ച
കോമ്പല്ല് ഇരുട്ടിലെ വിളക്കുപോലെ തിളങ്ങുന്നു
അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ
സമാധാനപ്രിയരായ നിങ്ങൾ
നിശബ്ദതകൊണ്ട് നെയ്യുന്നതെന്ത്?
നിങ്ങൾ നിശ്ചലത കൊണ്ട് കെട്ടിയുയർത്തുന്നതെന്ത്?
നിങ്ങൾ രാജ്യസ്നേഹത്തെക്കുറിച്ച്
വാതോരാതെ ചവയ്ക്കുന്നു..
നിങ്ങൾ വിശ്വസ്തതയെക്കുറിച്ച്,
കർത്തവ്യത്തെക്കുറിച്ച്,
കൂറിനെക്കുറിച്ച്,
ഉറക്കെയുറക്കെ പാടാൻ
കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു
നിങ്ങളുടെ പാട്ടുകേട്ട് പേടിച്ച്
പക്ഷികൾ പാടാതെയാവുന്നു
ഈയിടെയായി തിയേറ്ററിൽ
പോകാൻ വയ്യ
സിനിമയ്ക്കു മുൻപ്
നിങ്ങളുടെ അതേ സ്വരത്തിൽ
രാജ്യസ്നേഹം മുഴങ്ങുന്നു
പബ്ലിക് ടോയ്ലറ്റിലും നിങ്ങൾ
രാജ്യസ്നഹത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതുന്നു
എന്റെ നെറ്റിയിൽ ഞാനെന്താണെന്ന്
ബോർഡ് വെയ്ക്കുന്നതിലെന്താണ് തെറ്റെന്ന്
എന്റെ കൂട്ടുകാർ പോലും ചോദിക്കുന്നു
ഞാൻ സ്വതന്ത്രനാണെന്ന് എന്നെ ഓർമിപ്പിക്കാൻ
എന്നെ നിങ്ങൾ വഴിയിൽ തടഞ്ഞു നിർത്തി
സ്നേഹത്തോടെ സ്വതന്ത്രനാക്കുന്നു
എത്ര വിശാലരാണ് നിങ്ങളെന്ന്
കണ്ടുനിൽക്കുന്നവർ പുളകം കൊള്ളുന്നു..
നിങ്ങളുടെ വഴികളിലൂടെ എന്റെ ഇഷ്ടമ്പോലെ
നടക്കാമെന്ന്
നിങ്ങളുടെ വരികളിലൂടെ എന്റെ ഇഷ്ടമ്പോലെ
എഴുതാമെന്ന്
നിങ്ങളുടെ ശാസനകൾ എന്റെ ഇഷ്ടമ്പോലെ
അനുസരിക്കാമെന്ന്
നിങ്ങളെന്നെ വിനീതരായി പഠിപ്പിക്കുന്നു
നിങ്ങളുടെ വിനയം എന്നെ പേടിപ്പെടുത്തുന്നു..
ഒരുദിവസം നിങ്ങളെന്നെ കൊല്ലുമെന്ന്
എനിക്കെന്തായാലും ഉറപ്പായി
എന്റെ പേനത്തുമ്പുകൊണ്ട്
നിങ്ങളുടെ ദൈവത്തിന്റെ നാണം
അഴിഞ്ഞു പോയെന്നോ
എന്റെ ക്യാമറക്കണ്ണ്
നിങ്ങളുടെ വിശ്വാസത്തെ
അവിശ്വാസത്തോടെ തുറിച്ചു നോക്കിയെന്നോ
നിങ്ങൾ വ്രണിതരാവും
എന്നെക്കൊല്ലാതിരിക്കാനാവില്ലെന്ന്
നിങ്ങൾ അവസാനമായി തീരുമാനിക്കും
അതിലെനിക്കിപ്പോൾ
പേടിയില്ല
പേടി മറ്റൊന്നിലാണ്
എന്നെ കൊല്ലാതിരിക്കാനാവുമോ എന്ന്
ചിത്രം സിനിമയിലെ മോഹൻലാലിനെപ്പോലെ
നിറകണ്ണുകളോടെ നിങ്ങളോട് ചോദിച്ചുപോവുമോ ഞാൻ..
കർത്തവ്യ നിർവഹണത്തിൽ വിട്ടുവീഴ്ച കാണിക്കാത്ത നിങ്ങൾ
എന്നെ എന്നിൽ നിന്നും നിർദ്ദാക്ഷിണ്യം പറിച്ചെടുത്ത്
ഈ ഫ്രെയിമിൽ നിന്നും ആ ഫ്രെയിമിലേക്ക് മറയുമോ..
എന്നെയും നിങ്ങളേയും കുറ്റം പറയാനാവാതെ
വഴിയോരത്തെ പച്ചിലവള്ളികളിലെ തുള്ളികൾ അസ്തമിക്കുമോ?